քահանայապետի, քահանայապետեր, [գոյական] (եկեղեցական)
1. Քահանաների պետ՝ գլխավոր:
2. Եկեղեցու բարձրաստիճան պաշտոնյա, պատրիարք, եպիսկոպոս, կաթողիկոս:
3. Ինքնուրույն եկեղեցու գերագույն հոգևոր պետի կոչում, որ տրվում էր Հռոմի պապին, հույների տիեզերական պատրիարքներին և ամենայն հայոց կաթողիկոսին: