[ներգործական բայ]
1. Հանկարծական բռնկումով կայծակ՝ փայլակ երևալ, կայծակել:
2. Հանկարծական բռնկումով լույսի շողեր արձակել, վայրկենական բռնկումով՝ լույսով ցոլալ: Մթության մեջ փայլատակեց հրթիռը և մարեց:
3. Փայլփլել, շողշողալ, ճաճանչել: Բահը փայլատակում Էր արևի տակ (Ն. Զարյան):
4. (փոխաբերական) Վառ կերպով արտահայտվել՝ դրսևորվել (առավելապես՝ ուրախության՝ երջանկության՝ գոհության զգացումների մասին): Քուրմի դեմքին փայլատակեց ինքնագոհ ժպիտը (Կ. Ռյուկման):
5. (փոխաբերական) Զայրույթի՝ ուրախության՝ հանկարծական բուռն զգացմունքի արտահայտությամբ շողալ (աչքերի մասին):
6. (փոխաբերական) Հանկարծակի՝ անսպասելիորեն ծագել՝ հայտնվել: Այդ մտքերից նրա մեջ փայլատակեց մի հույս:
7. (փոխաբերական) Դրսևորվել, երևան գալ, վառ կերպով ցուցադրվել: Այստեղ մեկ անգամ ևս փայլատակում Է Անդրանիկի զորավարական տաղանդը (Ս. Խանզադյան):
8. (փոխաբերական) Անսպասելիորեն հայտնվել՝ վրա հասնել՝ գալ: Դու դիակ Էիր արդեն կիսամեռ՝ երբ փայլատակեց փրկության տարին (Ե. Չարենց):
9. [ներգործական բայ] (անհանձնարարելի) Փայլատակեցնել:

չբ. Առկայծել, բոցկլտալ, փայլկտալ, կայծկլտալ, կայծկլտել, ճայթռել (հզվդ.), (բրբ.) կածղտել, կեծխտալ, պեծավորվել, փայլխտել: փայՏկոիա. I եյ աււատաԿ:

եցի Сверкать, сверкнуть, блестеть, заблестеть, блеснуть, блистать, заблистать.