վտակի, [գոյական]
1. Ջրի բնական բարակ հոսանք, որ լցվում է գետի կամ գետակի մեջ:
2. Առու, առվակ:
3. (փոխաբերական) Արյան՝ քրտինքի ևն հոսք:
4. (փոխաբերական) Որևէ բանի ի մի հավաքվող՝ միասնացող առանձին ճյուղավորումներից՝
մասերից՝ դրսևորումներից յուրաքանչյուրը: Բարբառն այս հանճարեղ... վտակներով հասավ մինչև մեր օրերն այս հրե (Ե. Չարենց):

գ. Գետակ: Առու, առվակ. շորան (գարնան):

ի 1. Приток (реки). 2. Речка, речушка.