1)

[ածական]
1. Վառվող՝ այրվող վիճակ ներկայացնող, վառված վիճակում գտնվող: Վառ ճրագ՝ լամպ՝ օջախ:
2. Բորբոքված, արծարծված (կրակի՝ հրի մասին): Վառ թոնիր՝ վառարան:
3. (փոխաբերական) Կիզիչ, այրող: Վառ արև:
4. (փոխաբերական) Լուսավոր, լուսարձակ: Վառ աստղեր:
5. (փոխաբերական) Պայծառ, լուսավոր, ցոլացիկ: Շողում են վառ գոհարները և ակները թանկագին:
6. (փոխաբերական) Պայծառ, պարզ, լուսավոր, լույս: էնպես աչքեր թե ժպտան, մարդու համար օրվա պես վառ գիշերները լույս կտան (Հ. Թումանյան):
7. (փոխաբերական) Երփներանգ, գույնզգույն, զանազան պայծառ գույներով շողացող: Ու նորաբույս վառ ծաղիկներ տեսնես փռված չորս կողմին (Հ. Թումանյան):
8. (փոխաբերական) Թարմ ու հստակ երանգ ունեցող, պայծառ (գույների մասին): Գույները տեղ-տեղ վառ էին... տեղ-տեղ ավերված (Ա. Բակունց):
9. (փոխաբերական) Անջնջելի, անխափանելի, անխախտ: Վառ հիշատակ:
10. (փոխաբերական) Բորբոքուն, բուռն: Վառ՝ զգացմունք՝ սեր:
11. (փոխաբերական) Ցայտուն: Վառ ապացույց:
12. (փոխաբերական) Նմանների մեջ աչքի ընկնող (ձիրքով, ընդունակությամբ, գործունեությամբ ևն), նշանավոր, փայլուն: Ծնվել Է երգիչ մի վառ Եղիշե Չարենց (Ե. Չարենց):
13. (փոխաբերական) Կայտառ, աշխույժ, կենսալից: Մանուկներ ուրախ, խլրտուն ու վառ (Ե. Չարենց):
14. (փոխաբերական) Երջանիկ, ուրախ: Ով ունի այսօր ուժը մեր բոսոր ու վառ բախտը մեր տիեզերական (Ե. Չարենց):
15. (փոխաբերական) Տպավորիչ, գունագեղ, իր հետաքրքրությամբ՝ բովանդակությամբ՝ ոճով ևն մեծ տպավորություն գործող: Նրա պատմությունները վառ Էին և հետաքրքրությամբ Էին լսվում:

2)

վառի, [գոյական] (հնացած)
1. Նուրբ՝ ընտիր կտորից զարդարուն քող:
2. Ասեղնագործած զարդարուն արքայական դրոշակ:

3)

[ածական] (հնացած)
Շարականի ութ ձայներից մեկը:

4)

վառի, [գոյական] (գավառական)
Բամբակի չբացված կնգուղ:

1) ա. մ. 1. Բոցավառ, հրաբորբոք, (բրբ.) վառման, վառմուն, վառուկ: 2- Պայծառ, փայլոււն:

2) տես Դրոշակ, Դրոշ, Խաչադրոշ:

աղոտ, անփայլ, դժգույն

1) 1. Зажжённый, горящий. 2. Жгучий, палящий, обжигающий. 3. Яркий. 4. (փխբ.) Пламенный. 5. մ. Ярко. ◊ Տան ճրագը վառ պահել хранить домашний очаг.

2) ի (հնց.) 1. Тонкая ткань. 2. (պատմ.) Княжеское или царское знамя.