1)

(արդի ուղղագրություն - վեվ, ավանդական ուղղագրություն - վև)
1. Հայկական այբուբենի 3Օ-րդ տառը, շրթնատամնային ձայնեղ շփական բաղաձայն հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև թվական՝ 3000, 3000-րդ:

2)

<<Եվ>> շաղկապի կրճատված գրությունը, որ հանդիպում է արևմտահայ չափական ստեղծագործությունների մեջ (<<Ե>> ձայնավորի զեղչման միջոցով մեկ վանկ շահելու համար), օրինակ՝ Վ այսպես կանգուն շողերուն մեջ Լուսնակին (Դ. Վարուժան):