[ածական]
1. Սիրտը կոտրված՝ բեկված, վշտահար: Սսրտաբեկ երիտասարդ:
2. Սրտաբեկություն՝ վշտահարություն արտահայտող՝ պարունակող: Սրտաբեկ հայացքով աչք էր ձգում նա անբախտ զոհերի վրա (Ռաֆֆի):
3. Սիրտ բեկող՝ կոտրող, վիշտ՝ տանջանք պատճառող: Սրտաբեկ, տագնապալի վայոց (Գ. Սևունց):
4. Հուսահատված, հուսահատ, հուսալքված: Սսրտաբեկ ճամփորդ:

ա. մ. 1. Հուսաբեկ, հուսահատ, հուսալիք, նկուն, վհատ, սրտակոտոր, սրտակտուր, սրտաթափ, սրտաբախ, կուչուհուպ (բրբ.): 2. Թախծալից, վշտաքաւր, միշաբեկ (հնց.), միջաէյոտոր (կվդ.):

1. ա. Сокрушённый, огорчённый. 2. ա. Прискорбный, скорбный, печальный. 3. մ. Сокрушённо, огорчённо.