1)

[ձայնարկություն]
Զարմանքի՝ հիացմունքի՝ ափսոսանքի բացականչություն՝ վա՜հ, օ՜հ:

2)

պահի և (հնացած) պահու, [գոյական]
1. Կարճ՝ կարճատև ժամանակ, րոպե, ակնթարթ: Փակում եմ հոգնած աչքերս մի պահ (Ե. Չարենց):
2. Որևէ բանի տեղի ունենալու՝ վրա հասնելու ժամանակը: Իրիկվան պահին խրխինջ ու քրքիջ... լցվում է հանկարծ անտառն աղմուկով (Հ. Թումանյան):
3. Որևէ երևույթի՝ գործունեության՝ իրադարձության զուգադիպող ժամանակը: Նրա ներս մտնելու պահին հռետորը մի հեգնական ժպիտ խաղացրեց դեմքին:
4. Պատմության՝ որևէ բանի ընթացքի՝ զարգացման առանձին շրջան՝ ժամանակաշրջան: Պատմության ամենադժվարին պահերին մեր ժողովուրդը մի մարդու պես պաշտպանել է իր հայրենիքը:
5. Հարմար առիթ՝ ժամանակ: Նա աշխատում Էր գտնել հարմար պահը՝ հակառակորդին հարվածելու համար:
6. (հնացած և արևմտահայերեն) Դասաժամ: Գիտեմ ձեր պայմանագրությունը շաբաթական քսանչորս պահ դաս (Գ. Սևան):
7. (լեզվաբանություն) Հնչյունի արտասանության երկրորդ փուլը, երբ արտասանական գործարանները ընդունել են տվյալ հնչյունի արտասանության համար անհրաժեշտ դիրքը, հնչյունի արտասանության երեք փուլերից երկրորդը:
8. (պատմական) Երեք ժամվա տևողություն: Գիշերվա առաջին՝ չորրորդ պահ:

3)

պահի, [գոյական]
Պահելը, պահպանություն (գործածվում է առավելապես՝ կապակցությունների մեջ):

1) գ. 1. Վայրկյան, ակնթարթ, ականաքթիթ (հզվդ.): Մոմենտ: 2. ժամանակ, միջոց, ժամանակամիջոց, ատեն (արևմտհ.):

2) ձ. վախ, վահ, վա, րահ;:

հավերժություն

1) տե՛ս Պա։

2) ի 1. Момент, мгновение, миг. 2. Пора, время, час.