[գոյական]
1. Չարախոս լինելը:
2. Չարախոսական խոսք (բանավոր կամ գրավոր):
3 Չարախոսի վարքագիծ՝ բնավորություն՝ արարք:

գ. Չարաբանություն, զրպարտություն, զրպարտանք, անբաստանություն, պախարակութ1ո. քսություն, բանսարկություն, բամբասանք, վատաբանություն, (հզվդ.) չարալեզվություն, չարա ձայն ութ) ուն, չարախոսանք, վատախոսություն. շոգմոգություն; Նենգախոսություն, նենգաբանություն: