ուղեկցի, ուղեկիցներ, [գոյական, ածական]
1. Մեկի ուղևորության ընկեր:
2. Ուղեկցող՝ զուգորդող՝ զուգակցող (երևույթ, հանգամանք ևն): Նավթի մշակման ժամանակ փչանում է ուղեկից նավթագազը:
3. (անհանձնարարելի) Համընթաց: Ուղեկից քամի:
4. (փոխաբերական) Կյանքի՝ գործունեության ևն անբաժան ընկեր:
5. (նոր, պատմական) Նույնն Է՝ Ուղեկից գրող:

ա. գ. ճանապարհորդակից, ճանապարհակից, ճանապարհընկեր, ընթացակից, ճամփորդակից, ուղեկցորդ, (հզվդ.) ռաաւկից, շա վդակից, համա ճ ան ապ ա րւհ:

1. գ. Спутник, попутчик. 2. գ. Сопроводитель. 3. ա. Сопутствующий, сопровождающий. ◊ Ուղեկից լինել сопутствовать, сопровождать.