[ներգործական բայ]
1. Կամենալ, ցանկանալ, ներքին պահանջ՝ անհրաժեշտություն՝ մղում զգալ մի բանի: Սովորել՝ աշխատել ուզել: Ջուր ուզել:
2. Ձգտել, տենչալ, փափագել: Սիրտս մեր սարերը շատ ա ուզում (Ա. Բակունց):
3. Պահանջել: Քառասուն բեռ ոսկի խարջ են ուզում (Հ. Թումանյան):
4. Խնդրել, խնդիրքով՝ պահանջով դիմել: Դու՞ Էլ ես գործ ուզում (Նար-Դոս):
5. Համաձայն լինել, հավանել, հաճել: -Չե՛մ ուզում, իմ քորփա էրեխին էն անիրավ աշխարքը մի՛ գցիլ, չե՛մ ուզում (Հ. Թումանյան):
6. Հավանել, որպես ամուսին ընտրել: -Եթե այդպես է, ոչ ոքի չեմ ուզի, ոչ ոքի... կմնամ տանը, հեծկլտալեն ասաց (Մ. Վեսպեր):
7. Որպես փեսացու կամ հարսնացու ընտրել, ձեռքը խնդրել մեկի: - Քա՜, Զարու՛կ, քեզ կուզեն, ի՞նչ կըսես (Ն. Թոթովենց):
8. Մտադիր լինել, պատրաստվել մի բան անելու: Ուզում էր տնից դուրս գալ, մեկ էլ երկու անծանոթներ ծեծեցին դուռը:
9. Հարաբերական դերանունների կապակցությամբ կազմում Է որոշյալ դերանունների ու մակբայների նշանակությամբ կապակցություններ, ինչպես՝ ով ուզում է = ամենքը, ամեն մարդ, ինչ ուզում է = ամեն ինչ, բոլորը, ուր ուզում է = ամեն տեղ, ամենուրեք ևն:

նբ. 1. Ուզենալ, կամենալ, ցանկանալ, բաղձալ, տենչալ, փավւագել, նկրտել, ձգտել: 2. Տե ս Խնդրել; 3. Տես Պահանջել: 4. Տես Սիրել, Կա րոտ ել:

եցի 1. Желать, пожелать, хотеть, захотеть, искать (устар.). 2. Просить, попросить. 3. Требовать. 4. Сватать. 5. (հզվդ.) Полагать. 6. (բրբ.) Любить. ◊ Ուզածովս(դ, ը) լինել по душе (кому). Ուզելով(դ) լինել по чьему желанию. Ուզեմ-չուզեմ (ուզես-չուզես) волей-неволей, поневоле, хочешь не хочешь, рад (или) не рад. Ուզածի (ուզածիդ) չափ сколько хочет (хочешь). Ուզածին պես тут же. Ուզածիդ պես 1) что надо, 2) как следует. Ուզող ուզողի է кругом все просят, все хотят. Ուզում է ուզի ну и чёрт с ним! Ինչ ասել կուզի что и говорить. Ինչ կուզե թող լինի 1) моё (твоё и т. д.) дело маленькое, 2) будь что будет. Ով ինչպես կուզի кто как хочет. Ով կուզի լինի, Ով ուզում է լինի кто бы то ни был. Որքան կուզես (կուզեք) сколько хочешь (хотите). Չի ուզի не надо. Աղջիկ ուզել свататься, делать предложение кому. Ի՞նչ ես ուզում что тебе нужно!