[ածական]
1. Որոշող, տարբերակող:
2. Որոշելուն ծառայող:
3. (փոխաբերական) Վճռական, ճակատագրական, բախտորոշ:
4. [ածական, գոյական] (քերականություն) Նախադասության գոյական կամ գոյականաբար գործածված անդամի լրացում, որ ցույց է տալիս լրացյալի որպիսությունը՝ հատկությունը ևն, որևէ կարգի հատկանիշ (որակական, քանակական ևն) ցույց տվող լրացում:
5. (մաթեմատիկա) Մաթեմատիկական արտահայտություն, որի օգնությամբ կարճ ու պարզ կերպով կարելի է ձևակերպել առաջին աստիճանի հանրահաշվական հավասարումների լուծման ու ուսումնասիրության կանոնները:
6. (հոգնակի) - Որոշիչներ (գրադարանագիտություն) Տասնորդական ընդհանրական դասակարգության մեջ՝ փաստաթղթերի լեզվական, ժամանակագրական և այլ կարգի ինդեքսավորված բնութագրեր:

ա. 1. Հատկանշական, հատկանշային, բնորոշ: 2. վճռական, վճռողական, սահմանական: 3. գ. (բերկ.) Մակդիր:

1. ա. Определительный, определяющий. 2. ա. Отделительный, отличительный. 3. (լեզվբ.) գ. Определение, атрибут. ♢ Որոշիչ հոդ определённый артикль. Որոշիչ երկրորդական նախադասություն определительное придаточное предложение.