ոճի, [գոյական]
1. Որոշակի ժամանակաշրջանի և ուղղության կամ արվեստագետի անհատական ստեղծագործական հնարանքների բնորոշ հատկանիշների ամբողջությունը: Սովետահայ ճարտարապետության ոճ: Ռոմանտիկական ոճ: Հին հայկական ճարտարապետական ոճ:
2. Առանձին գրական ստեղծագործության կամ որևէ առանձին հեղինակի՝ ուղղության ևն ոճաբանական հնարանքների յուրահատկությունների ամբողջությունը, խոսքի կառուցման ու բառերի գործածության յուրահատկությունների ամբողջությունը: Ավետիք Իսահակյանի լեզուն ու ոճը:
3. Ընղհանուր առմամբ՝ խոսքի կառուցման, շարահյուսական, քերականական ու բառագործածության ընդհանրական նորմաների ամբողջությունը: Ոճը հարթել՝ ուղղել՝ գեղեցկացնել:
4. Որևէ բան իրագործելու՝ կատարելու յուրահատուկ եղանակների՝ ձևերի ամբողջությունը: Ազատ ոճի մրցումներ:
5. Գործելակերպ, գործելու՝ աշխատելու որոշակի մեթոդ՝ վարք՝ վարքագիծ: Աշխատանքի լենինյան ոճ:
6. Շարժուձևերի՝ խոսելու՝ հագնվելու ևն յուրահատուկ անհատական եղանակ:
7. (լեզվաբանություն) Լեզվի տարբերակված այլատեսակություններից յուրաքանչյուրը, որոնցից ամեն մեկը բնորոշվում է իրեն հատուկ բառերով, դարձվածաբանությամբ, յուրահատուկ արտահայտություններով ու տերմինաբանությամբ և գործածվում է որոշակի հաղորդակցական ոլորտում (գեղարվեստական գրականություն, գիտական-տեխնիկական գրականություն, տարածական տարբերակումներ ու բարբառներ ևն):
8. Տե՛ս Դաձվածք:

բովանդակություն

ի 1. Стиль. 2. Слог. ♢ Բանաստեղծական ոճ поэтический стиль. Գոթական по готический стиль. Վերամբարձ об высокопарный слог, стиль. Աշխատանքի ոճ стиль работы.