1. [չեզոք բայ] Որևէ աղետի՝ մահվան ևն պատճառով ողբ անել, սգալ, լացուկոծ անել:
2. [ներգործական բայ] Որևէ աղետի՝ որևէ հանգուցյալի՝ զոհվածների սուգն անել, զոհվածներին՝ աղետը ևն սգով լալ: Ողբում Էր զորքն ընկածներին (Շ. Ռուսթավելի):
3. (փոխաբերական) Մեծ վիշտ արտահայտել մի բանի առթիվ, մեծ վշտի՝ սգո առարկա դարձնել: Եվ ահա կրկին իրարից բաժան իրանց չար բախտը ողբում են նոքա (Հ. Հովհաննիսյան):

չբ. 1. Լալ, կոծել, կականել, վայել, սգալ, հեծել, հեծեծել, արտասվել, ջայլել էբազմությամբ): || Ողբակցել, սգակցել, ցավակցել (մեկինյ, (հնց.) ողողանալ, գուժել, ողբերգակել: || Հառաչել, ախ ու վախ անել, լաց ու կոծ անել, ողբ ու կոծ անել, կական անել, գլխին տալ, գլխին հող տալ, գլխին վայ տալ, գլուխը լալ, գլուխը թակել, գլուխը ծեծել, կուրծք ծեծել, սուգ անել, ողբ ասել, լաց ու սուգ անել, արյուն-արցունք թափել, ողիկ-ողիկ գալ, (բրբ.) ուլուլալ, կողալ, պոլտալ էբարձրաձայն): 2. Ավաոսալ, (հնց.) աշխ ա ր ել, ավաղել:

ժպտալ

ացի Плакать, оплакивать, оплакать, причитать.