շրթունքի, [գոյական] (կազմախոսություն)
1. Բերանը վերևից և ներքևից եզերող մաշկա-մկանային ծալքերից յուրաքանչյուրը, պռոշ:
2. Աքցանի՝ ունելիքի և նման գործիքների կեռ կամ սուր ծայրերը, որոնցով բռնում՝ ճնշում՝ կտրում են:
3. Ամանի՝ անոթի ևն եզր (սովորաբար՝ դեպի դուրս ծռված):
4. (փոխաբերական) Գետի՝ լճի ևն ափ, եզր, եզերք:
5. (փոխաբերական) Ծայր, պռունկ: Քիչ մը ատեն ժայռի շրթունքին լռություն կտիրե (Լ. Շանթ):
6. (փոխաբերական) Բերան: Կարծես ինքը ճշմարտությունը խոսում Էր նրա շրթունքներով (Րաֆֆի):

գ. (կզմխս.) 1. Պռոշ, շուրթ, մռութ (ւխրի), (բրբ.) պռունկ, պռկունք, լե, լոշ, փչուկ, բռեջք: 2. Տես Եզր 2 նշան.:

ի 1. (կզմխս.) Губы. 2. Край. 3. (փխբ.) Рот, уста. (устар.). ♢ Շրթունքները կծել 1) закусить губу, кусать губы, 2) տե՛ս Ապշել։