շեղբի, [գոյական]
1. Դանակի՝ դաշույնի ևն կտրող մասը:
2. (գավառական) Բանջար քաղելու լայնաբերան դանակ, բանջարքաղի:
3. (փոխաբերական) Շեղբաձև բան: Ամպերն այստեղ կայծակ շեղբով համբերությունն են փորձում լեռների (Վ. Դավթյան):
4. (փոխաբերական) Ծակոց, շեղբի պատճառած ցավի նման սուր ցավ: Արամյանն ասես ֆիզիկապես զգաց սիրտը կիսող շեղբը (Ժ. Ավետիսյան):

գ. Սայր, բերան, ծայր (դանակի, ածելիիյ.

ի Клинок.