շառաչյունի, [գոյական]
1. Աղմկալից ձայն, դղրդոց, թնդյուն, հռնդյուն, մեքենաների՝ ուժգին հոսանքով ջրի՝ անիվների՝ շարժիչների ևն հանած ձայները:
2. Շառաչելը:

գ. Շառաչ, շառաչուկ, շառաչաձայն, շաչյուն, շաչ, դղրդյուն, դղրդոց, գոռոց, շփշփոց, ճարճատյուն, ճայթյուն խրաԿԻ1, շկահյուն էվենքի), սույլ, սուլում խձի), (բրբ.) շռփ, չլմփոց, շառլտակ Հջրի7;

ի Рокот, грохот, рёв.