նստվածքի, [գոյական]
1. Նստելու ձևը՝ դիրքը՝ եղանակը:
2. Ամանի հատակին նստած նյութը՝ տակուցքը, դիրտ:
3. Հեղուկի մեջ եղած մասնիկների նստելուց գոյացած շերտ՝ կուտակություն:
4. Որևէ բան նստելուց՝ թափվելուց՝ տեղալուց գոյացած շերտ: Մետրաչափ նստվածքով ձյուն (Ս. Կապուտիկյան):
5. (երկրաբանություն) Երբեմն գոյություն ունեցած ջրավազանների հատակին նստած հանքային և օրգանական նյութերից գոյացած լեռնապար, նստվածքային ապար:
6. Աստիճանական ցածրացում՝ իջեցում, նստելը (գետնի, կառույցի ևն):
7. (ծովագնացություն) Նավի ջրի մեջ խորասուզվելու՝ իջնելու խորությունը:
8. (երկրաբանություն) Քայքայված լեռնապարների մասնիկների նստելուց գոյացած ապար:
9. (փոխաբերական) Որևէ խոսակցությունից՝ դեպքից ևն հետո մարդու մեջ մնացած ծանր՝ տհաճ զգացում: Ամուսնու անտեղի դիտողությունը անջնջելի նստվածք էր թողել Արաքսի հոգում:

գ. Մրուր, դիրտ, սիկ, տա-

ի 1. Посадка. 2. Осадок, отстой. ◊ Նստվածք տալ 1) дать осадок, 2) осесть.