1. [ածական] Մակընթացության մեջ գտնվող, մակընթացություն կատարող:
2. [գոյական] (բանաստեղծական) Մակընթացություն:
3. (փոխաբերական) Հոգու՝ մտքի խռովք, հուզմունք: Զգացմունքների... մակընթացը տանջում էր նրան:
4. (փոխաբերական) Հակասական զգացումների՝ մտքերի՝ ցանկությունների փոխհաջորդում՝ բախում: Իմ ցանկությունների մակընթացը թույլ չի տալիս վճիռ կայացնելու (Բ. Քելլերման):
5. (փոխաբերական) Բուռն՝ հախուռն շարժում՝ զարգացում, որևէ բանի բուռն ծավալում, եռուզեռ, եռք: Հիմա ապրում ես, երկիր, ... ես տեսնում եմ քո կամքի մակընթացը լայնահուն (Գ. Մահարի):

ա. Приливный.