հրեշտակի, [գոյական] (պատմական)
1. Արքայական պատգամավոր՝ դեսպան:
2. (պատմական) Լրաբեր, սուրհանդակ:
3. (կրոնական) Գերբնական արարած՝ աստծու պատգամաբերը (սովորաբար նկարվում Է թևավոր մանկան կերպարանքով):
4. (կրոնական) Մարգարե, առաքյալ (իբրև աստծու պատգամաբեր):
5. (փոխաբերական) Դրական հատկությունների՝ բարեմասնությունների մարմնացում: Բարության հրեշտակ:
6. (փոխաբերական) Շատ գեղեցիկ՝ չքնաղ Էակ (սովորաբար կանանց և երեխաների մասին):
7. (փոխաբերական) Մաքրության՝ անմեղության՝ անարատության մարմնացում:

գ. ա. 1. (կրոն.) Մարգարե, ա- ռաքյսղ, (հնց.) անգեղոս, լուսաթռիչ, հրանյութ, հրանյութագո (|): 2. (հնց.) Պատգամավոր, դեսպան, պատվիրակ: 3. Լրաբեր, համբավաբեր, սուրհանդակ, բանբեր, թղթատար, մունետիկ: 4. Բարի, հեզ, համեստ, հեզահամբույր, (հզվդ.) հրեշտակաբարո, հեզահոգի, հւեզաբարո, հեզամիտ, հեզադեմ: II Սիրելի 1անձյ-.

ի Ангел. ◊ Պահապան հրեշտակ ангел-хранитель.