[ներգործական բայ]
1. Հետապնդել, մեկի հետևից ընկնել նրան քշելու կամ բռնելու համար:
2. Փախուստի մատնել, հաղթելով հետամտել, հեռու վանելու՝ քշելու համար: Սմբատ Գունդստբը հալածում Էր թշնամիներին:
3. Նեղել, ճնշել, բռնությունների ենթարկել: Ֆաշիստները հալածում էին հրեաներին:
4. (փոխաբերական) Քշել, տանել: Բուքն էր հալածում ձյունը:
5. (փոխաբերական) Վանել, դուրս մղել, քշելով ցրել՝ փարատել: Ծագող արևը հալածում էր թանձր խավարը:
6. (հնացած) Հեռացնել, դուրս անել, վտարել մի տեղից: Հալածում է այլազգին ինձ իմ բնիկ աշխարհեն (Ռ. Պատկանյան):
7. (փոխաբերական) Անհանգստացնել, հոգեպես կամ մտավորապես տանջել: Դառն մտքերը հալածում էին նրան:
8. (փոխաբերական) Պայքարել մի բանի դեմ, թշնամի լինել մի բանի: Նա հալածում էր շահ ու բռնություն (Հ. Հովհաննիսյան):

նբ. է. ճնշել, նեղել, օր չտալ, օր ու արև չտալ, հետն ընկնել (խսկց.): 2. Հետապնդել, հետևից ընկնել, հետամուտ լինել, հետ ածել (քէնց.), (բրբ.) լարել, լարատել, փանդանդել, փանդանել, պեճրտել: 3. վանել, հեռացնել:

եցի 1. Гонять, гнать, преследовать, травить. 2. Притеснять, мучить. 3. Изгонять, изгнать, удалять, удалить. 4. (փխբ.) Не давать покоя, угнетать.