[գոյական] (կենսաբանություն)
1. Կրկնածին լինելը:
2. (կենսաբանություն) Հեռավոր նախնիների հատկանիշների առկայությունը հետնորդների սաղմնային կամ թրթուրային ձևերի մեջ, որ վերանում է հասունացման շրջանում (պալինգենեզ, դիգենեզ):