լավայի, [գոյական]
1. Հրաբխից ժայթքող հրահեղուկ զանգված:
2. (փոխաբերական) Հոծ՝ զանգվածեղ բազմություն: Շարժվում Էր ապստամբների լավան:
3. (փոխաբերական) Որևէ բանի բուռն ու հավաքական միասնություն կազմող դրսևորում՝ ժայթքում:
Շարժվեց ժողովրդական ցասման լավան (Ռյուկման):
4. (փոխաբերական) Հոսող՝ տարածվող և ամեն ինչ լափող՝ ոչնչացնող բան: Հրդեհի լավան անկասելիորեն տարածվում էր:

գ. (երկրբ.) Խանձաքար: || Հրափրփուր, հրահեղուկ, հրահոսանք:

յի Лава.