թագավորի [գոյական]
1. Միապետի տիտղոսը միապետական կարգերում:
2. Այդ տիտղոսը կրող և թագավորական իշխանությունն ունեցող անձ, միապետ, արքա:
3. Նորափեսան պսակի և հարսանիքի ժամանակ:
4. Ամենամեծը՝ ամենաուժեղը ցեղի՝ տեսակի մեջ:
5. Թագավորի պատկեր կրող խաղաթուղթ, պապ:
6. [շախմատ]: Նույնն է՝ Արքա:
7. [փոխաբերական] Բացարձակ իրավունքի տեր, ինքնիշխան, ինքնակալ:
8. [փոխաբերական] Արդյունաբերական խոշոր մենաշնորհի տեր:
9. [եկեղեցական]: Ժամերգության մեջ՝ ժամագրքի երգեր, որոնք սկսվում են թագավոր հավիտյան բառերով:

գ.
1. Արքա, կայսր, գահակալ, տիրակալ, միապետ, վեհապետ, բռնակալ, ինքնակալ (անսահմանափակ), կեսար (բյուզանդական), շահ, շահնշահ (պարսկական), թագավոր թագավորաց, արքայից արքա. ցար (ռուսական), սուլթան (մահմեդական), փարավոն (եգիպտական), նեգուս (հաբեշական), (հնց.) ծիրանավոր, փադիշահ, աշխարհատեր:
2. Տես Նորափեսա:

ի Царь, король. Միահեծան թագավոր царь-самодержец. ◊ Թագավոր թագավորաց 1) царь царей, 2) бог, царь небесный. Թագավորն ապրած կենա (հնց․) многая лета царю (устар.).