[ածական]
1. Դիմադարձություն անող, հանդուգն, հակառակող, չլսող, անհնազանդ:
2. Ապստամբ, ընդվզող, բռնության՝ անիրավության դեմ դուրս եկեղ:
3. Անզուսպ, կատաղի, ապերասան:
4. Ըմբոստացած, կռվի՝ պայքարի ելած:
5. Ըմբոստություն արտահայտող՝ պարունակող:
6. (փոխաբերական) Անմատչելի, անհաղթահարելի: Ըմբոստ բնություն
7. (փոխաբերական) Հուժկու, հզոր: Ըմբոստ բազուկ:
8. Երբ կամ որտեղ ըմբոստություն կա, խռովությամբ բռնված Ըմբոստ երկիր:
9. (փոխաբերական) Ասվում է այնպիսի առարկաների՝ երևույթների մասին, որոնք ցանկացած վիճակում՝ հարդարանքում ևն չեն մնում: Քո մազերն էլ են ըմբոստ (Շ. Ազնավուր):

ա. Անհնազանդ, անսաստ, անզուսպ. ստամբակ, ապստամբ, խեռ, հեստ, վռզող (հզվդ.), (բրբ.) պեռ, պռի: Ըմբոստամիտ:

հնազանդ, խոնարհ, հլու

1. ա. Мятежный, восставший. 2. ա. Непокорный, непослушный, строптивый. 3. գ. Мятежник, бунтовщик. 4. մ. Непокорно, непослушно, строптиво.