զրկել - բացատրություն
[չեզոք բայ]
1. Անիրավացի կերպով մեկին իր հասանելիքը չտալ, հարստահարել: Նա բանվորներին զրկում է իրենց արդար վաստակից:
2. Պակասության՝ նեղության դատապարտել: Քանի-քանիսին Է նա ապրուստից զրկել:
3. Հանել՝ խլել մեկից մի բան, մեկին առանց մի բանի թողնել: Ազատությունից՝ աշխատանքից՝ ձայնի իրավունքից զրկել:
4. Անդրադարձ նշանակությամբ: Ինքն իրեն զրկանքների՝ նեղության դատապարտել, զրկանքներ կրել: Տարիներ շարունակ նա զրկել Էր իրեն՝ որդուն ուսման տալու համար:
1. Անիրավացի կերպով մեկին իր հասանելիքը չտալ, հարստահարել: Նա բանվորներին զրկում է իրենց արդար վաստակից:
2. Պակասության՝ նեղության դատապարտել: Քանի-քանիսին Է նա ապրուստից զրկել:
3. Հանել՝ խլել մեկից մի բան, մեկին առանց մի բանի թողնել: Ազատությունից՝ աշխատանքից՝ ձայնի իրավունքից զրկել:
4. Անդրադարձ նշանակությամբ: Ինքն իրեն զրկանքների՝ նեղության դատապարտել, զրկանքներ կրել: Տարիներ շարունակ նա զրկել Էր իրեն՝ որդուն ուսման տալու համար:
զրկել - հոմանիշներ
նբ. 1. Հարստահարել, կեղեքել, կտրել (խսկց.). հացից կտրել: 2. Խնայե|, ւլլանալ, բերանից կտրել:
զրկել - հականիշներ
զրկել - ռուսերեն թարգմանություն
եցի 1. Лишать, лишить. 2. Обездоливать, обездолить.
զրկել - անգլերեն թարգմանություն
p. deprive; (խլել, հափշտակել) bereave (of); (անօրեն ձևով) rob (of); () ազատությունից զրկել imprison, put into prison; ապաստանից զրկել make homeless; ժառանգությունից զրկել disinherit; իրավունքից զրկել deprive of one’s rights; իրեն հաճույքից զրկել deprive oneself of pleasure; իրեն կյանքից զրկել take one’s life, commit suicide; ռզմ. կոչումից - reduce to the ranks; սեփականությունից զրկել dispossess.