զակատել - բացատրություն
[չեզոք բայ] (հին, բանաստեղծական)
1. Մոլությամբ մի բանի հետամուտ լինել:
2. Բարկությունից կատաղել:
3. Խիստ կարոտել, կարոտագին տենչալ:
1. Մոլությամբ մի բանի հետամուտ լինել:
2. Բարկությունից կատաղել:
3. Խիստ կարոտել, կարոտագին տենչալ:
զակատել - հոմանիշներ
չբ. (հզվդ.) Մոլորվել էծայրաԲեղորեն մի բանի հետևելՀ: