երկնաքարի, երկնաքարեր, [գոյական]
1. Միջմոլորակային տարածություններից Երկրի վրա ընկած տիեզերական մարմին, օդաքար:
2. (հանքային) Սպիտակ կամ կապույտ կիսաթափանցիկ միներալ, ծծմբաթթվային ստրոնցիում (սելեստին):
3. (սխալ) Տե՛ս Երկանաքար:

գ. (աստղ.) 1. Օդաքար, շողաձիգ, շանթաքար, ասուպ, աերոլիթ, թռչող ասաղ, վայր ընկնող աստղ, (հնց.) սելա, սելաս, սելք, վերամբարձյալք, օդերկաթ, աստղինք (բրբ.): 2. (հնք.) Երկնասպաթ:

երկրաքար

ի Метеорит.