երկնաթով - բացատրություն
[ածական]
1. Երկնքի նման թովիչ, երկնային թովչանք ունեցող:
2. Երկնքով թովված՝ հմայված:
1. Երկնքի նման թովիչ, երկնային թովչանք ունեցող:
2. Երկնքով թովված՝ հմայված: