1. Մեծ խառնաշփոթություն առաջ գալ, ամեն ինչ իրար խառնվել՝ տակնուվրա լինել:
2. Բնության տարերքների աղետալից արհավիրք լինել:

գ. 1. Մթնոլորտ: Եթեր, գերաշխարհ (հնց.), վրան (հզվդ.), (բրբ.) աստծու մաղ, վերներ: 2. Տեն Նախախնամություն: 3. Տեն Արքայություն 2 նշան.:

երկիր, գետինք

կնքի 1. Небо, небосвод. 2. Небо, небеса, место, где по религиозным представлениям обитают бог, ангелы, святые и т. д. 3. Небесная сфера, якобы состоявшая из семи слоев, небес. 4. (փխբ.) Бог. ◊ Երկինք բարձրացնել՝ հանել հասցնել возносить, превозносить, поднимать и т․ п. до небес. Երկինքը գլխիս մթնեց՝ փույլ եկավ (как) гром среди ясного неба. Երկինքը կապվել է бездождие, засушливая погода. Երկինքը վկա клянусь небом (богом). Երկինքն ու երկիրը իրար են խառնվել 1) обрушилась стихия, 2) всё смешалось (ср. небо обрушилось (упало) на землю, небо смешалось с землёй) Երկնքից աստղեր չի վեր բերում звёзд с неба не хватает. Երկնքից իջնել сойти с небес, с неба. Երկնքից կրակ է թափվում страшно жарко. Երկնքից կրակ թափվի դրանց գլխին да постигнет их кара небесная. Յոթերորդ երկնքում на седьмом небе. Երկինքը վկա да видит бог.