դ տառը - բացատրություն
1)
(դա), [գոյական]
1. Հայկական այբուբենի 4-րդ տառը, ատամնային ձայնեղ պայթական բաղաձայն հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև թվական՝ 4, 4-րդ:
2)
Երկրորդ դեմքի ստացական և դիմորոշ հոդ:
(դա), [գոյական]
1. Հայկական այբուբենի 4-րդ տառը, ատամնային ձայնեղ պայթական բաղաձայն հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև թվական՝ 4, 4-րդ:
2)
Երկրորդ դեմքի ստացական և դիմորոշ հոդ: