բնակարանի, [գոյական]
1. Բնակելի տուն՝ շենք:
2. Շենքի առանձին բաժանմունք՝ մեկ ընտանիքի բնակության համար:
3. Ընդհանրապես՝ բնակվելու տեղ, բնակավայր:

գ. Կացարան, տուն, առանձնատուն (շքեղ, առանձին), առանձնահարկ, տնակ, հյուղ, հյուղակ (աղքատիկ, փոքր), վանկ ունք, վանիկ, խրճիթ (գյուղական), խուց, խցիկ (ճգնավորի), վեհարան (կաթողիկոսի), երիցատուն (երեցի), պալատ, ապարանք, դղյակ (իշխանի, շքեղ), ամառանոց (ամռան):

ի 1. Место проживания, местожительство, квартира. 2. Жилое строение, особняк. 3. տե՛ս Բնակավայր 1 նշան.։ 4. տե՛ս Բնակատեղ։