1)

ա, (այբ)
1. Հայկական այբուբենի առաջին տառը, ետին շարքի միջին բարձրացման ոչ շրթնայնացած ձայնավոր հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև (թվական) Մեկ, առաջին:

2)

[ձայնարկություն]
1. Զարմանքի՝ հանկարծական զգացմունքի՝ վախի բացականչության:
2. Մի բան կռահելու՝ հասկանալու բացականչություն:
3. Ցավի բացականչություն:
4. Կոչական բացականչություն:
5. Կարևորություն չտալու՝ անտարբերություն արտահայտելու բացականչություն:

1) ա. 1. Первая буква армянского алфавита. Числовое значение—один, первый. Հատոր Ա том первый. ◊ Ա-ն բ-ից ջոկել знать грамоту. Ա և ք альфа и омега. Ա-ից ք от аза до ижицы; от альфы до омеги; от а до зет.

2) ձ. 1. А! Ա, բարև а! здравствуй. 2. Ах! Ա, մոռացա ах! забыл. 3. Эх!