о - ( о )

(об, обо)


о - Թարգմանություն

  1. հոլովի հետ` գործածվում է շոշափում, բախում, մոտեցում ցույցտալու համար ևհայերեն արտահայտվում է տրական հոլովով
    опереться о край стола - հենվել սեղանի ծայրին
    споткнуться о камень - ոտքը քարին դիպցնելով սայթաքել, քարի վրա (քարին) սայթաքել
    бок о бок - կողք կողքի
    палец о палец - մատը մատին
    рука об руку - ձեռք ձեռքի
  2. նախադրություն հոլովի հետ (ցույց է տալիս այն առարկան, դեպի որն ուղղված է մտածումը, խոսքը, զգացմունքը), մասին
    лекция о диалектическом материализме - դասախոսություն դիալեկտիկական մատերիալիզմի մասին
    весть о победе - լուր հաղթանակի մասին, հաղթանակի լուր
    воспоминание о встрече - հիշողություն (վերհուշ) հանդիպման մասին
    заботиться о детях - երեխաների մասին հոգ տանել
    беспокоиться о больном - հիվանդի մասին անհանգստանալ
    думать (разговаривать, читать, слышать, помнить) о ком-либо - մտածել (խոսել, կարդալ, լսել) մեկի մասին
  3. նախադրություն, հնացած հոլովի հետ գործածվում է համասեռ մասերի թիվը նշելու դեպքում
    стол о трех ножках - երեք ոտնանի (եռոտանի) սեղան
    палка о двух концах - երկծայրի փայտ
  4. Այստեղ չնշված դեպքերը տես այն բառերի հոդվածներում որոնց հետ «օ» նախդիրը կազմում է սերտ կապակցություն

о - Օրինակներ

о - բացատրություն

1. буква
Шестнадцатая буква русского алфавита.
2. предикатив разг.
Восклицание, выражающее с помощью интонации различные чувства, душевныепереживания, как действие.
3. предлог
(а также об, обо)
1) с вин. пад. Употр. при указании на: 1) объектные отношения предмета, скоторым кто-л. или что-л. сближается, соприкасается, сталкивается; 2) местн. пространственные отношения, указывая на место совершения действия и соответствуя по значению сл.: рядом, вплотную с кем-л. или с чем-л.
2) с предл. пад. Употр. при указании на: 1) объектные отношения предмета речи,мысли или чувства (при управляющем слове соответственного содержания); 2) объектно-определительные отношения, характеризуя управляющее слово, раскрывая или уточняя его содержание; 3) разг.-сниж. определительные отношения, обозначая признак предмета по количеству его частей, членов и т.п.; 4) разг.-сниж. временные отношения, обозначая пределы протекания действия во времени.
4. межд. разг.
1) Употр. при выражении с помощью интонации различных чувств, душевныхпереживаний: изумления, испуга, негодования, укоризны, насмешки.
2) Употр. с целью усиления эмоциональной выразительности высказывания, приданияему патетической приподнятости.