ֆալախա - բացատրություն
ֆալախայի, [գոյական] (հնացած)
1. Երկու ծայրերը մի ձողի ամրացված թոկ, որի մեջ կապելով պատժվողի ոտքերը՝ վեր Էին բարձրացնում՝ գավազանով հարվածելու համար:
2. Այդ եղանակով գանակոծությունը որպես պատիժ:
3. Այդ եղանակով հասցրած հարվածներից յուրաքանչուրը:
1. Երկու ծայրերը մի ձողի ամրացված թոկ, որի մեջ կապելով պատժվողի ոտքերը՝ վեր Էին բարձրացնում՝ գավազանով հարվածելու համար:
2. Այդ եղանակով գանակոծությունը որպես պատիժ:
3. Այդ եղանակով հասցրած հարվածներից յուրաքանչուրը: