[գոյական]
1. Լեզվի մեջ պատմականորեն կազմավորված և օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող՝ բառերի փոփոխությունների՝ նախադասությունների մեջ նրանց կապակցությունների և խոսքի կառուցման համար գործադրվող կանոնների ամբողջությունը:
2. Նույնն է՝ Քերականագիտություն:
3. Որևէ լեզվի քերականական կառուցվածքի ուսումնասիրությունը ներկայացնող աշխատություն՝ գիրք:

գ. (հնց.) Քերական, քերթողություն, քերողություն;

թյան Грамматика. ♢ Գիտական քերականություն научная грамматика. Դպրոցական քերականություն школьная грамматика. Համեմատական քերականություն сравнительная грамматика. Պատմական քերականություն историческая грамматика.