1)

փաթաթի, [գոյական]
1. Որևէ բանի շուրջը փաթաթած բան, այն, ինչով փաթաթված է մի բան: Մոտորի փաթաթ:
2. Փաթաթված՝ փաթեթ կազմած բան: Լարի փաթաթ:
3. (փոխաբերական) Ոլորան, պտույտ (ճանապարհի, գետի ևն):

2)

Տե՛ս
Բաթաթ:

1) տես Բադադ:

2) տես Խաբեբա:

3) տես Փաթաթան 2 նշան.;

ի Обмотка. ◊ Փաթաթ տալ обмотать.