տան, [գոյական]
1. Բնակության կամ տարբեր հիմնարկների ու ձեռնարկությունների օգտագործման համար կառուցված շենք, շինություն, կառույց: Հեռվից երևում էին քաղաքի տները:
2. Բնակարան: Գարեգինը տնից դուրս էր գալիս աքլորականչին (Ս. Խանզադյան):
3. Մարդու մշտական բնակավայրը (հայրենի գյուղը՝ քաղաքը՝ երկիրը): Նա տուն էր գալիս կարմիր բանակից (Ն. Զարյան):
4. Ընտանիք, գերդաստան: Միակ նեցուկն էր նա տան՝ բոլորին պահող (Ե. Չարենց):
5. Տնային տնտեսություն: Տան գործերում բոլորովին անընդունակ էր (Ս. Խանզադյան):
6. Կուլտուր-լուսավորական, գիտական, կենցաղային ևն հաստատություն, ինչպես և դրա շենքը: Պիոներական տուն, արվեստի աշխատողների տուն:
7. Առևտրական հիմնարկություն՝ հաստատություն: Առևտրի տուն:
8. (պատմական): Ազնվական տոհմ: Նախարարական տներից շատերը վայելում էին առանձին արտոնություններ (Րաֆֆի):
9. (պատմաական) Թագավորական տոհմ, Հարսաություն, դինաստիա: Արշակունյաց տուն:
10. (գրականագիտություն): Հանգերի համակարգով և ընդհանուր առոգանությամբ կամ միայն առոգանությամբ (առանց հանգավորման) միավորված մի քանի չափածո տողերի միասություն, որ չափական ստեղծագործության մեկ կառուցվածքային հատվածն է կազմում: Քառատող տուն, ութտողանի տուն:
11. Զանազան խաղերի մեջ (նարդի, դամա ևն)՝ խաղատախտակի բաժանմունքներից յուրաքանչյուրը:
12. Սենյակ: Իրիցկինը ներքի տնից դուրս վազեց (Ա. Բակունց):
13. (փոխաբերական) Գյուղ՝ քաղաք կամ երկիր, որպես բնակիչների ընդհանուր կացարան՝ օջախ: Ամեն օր ծեգին... դիտում (եմ) մեր քաղաքամայր տունը նորակերտ (Սարմեն):
14. Երգ, ծուխ: Գյուղն ուներ ութսուներեք տուն (Գ. Սարյան):
15. (գավառական) Գութանի լծերի ամեն մի բաժանմունքը:
16. (գավառական) Ջուլհակի բանկահի նետի տակ գտնվող փայտը:
17. (գավառական) Մի զգեստ կարելու համար անհրաժեշտ բոլոր պարագաները:
18. (կրոնական) Աստվածաշնչի մեջ փոքրիկ հատված, որ առանձին թվահամար է կրում:
19. (փոխաբերական, ժողովրդական) Խելք, միտք: Տան մը հարկր պակաս է:
20. (ժողովրդական) Կին:

գ. 1. Բնակարան, օթևան, ապարանք, պալատ, դղյակ, դաստակերտ (շքեղ, վւառահեղյ. առանձնատուն, մենատուն (մի ընտանիքի ճամար, շքեղյ. վրան, տաղավար (ժամանակավոր), խրճիթ, տնակ (անշուքյ. գետնախորշ, հետնախորշ, հյուղ, հյուղակ, քողտիկ, (սուղ, յուրդ, (բրբ.) մոզղոլ, քոնձախ, քցուլակ, պգլոզ, տունճիկ, ծղաղակ: 2. Երդ, ծուխ, ընտանիք, գերդաստան, տուն--տեղ (ժողվրդ.): 3. Ազգ ազգատոհմ, ցեղ: 4. Երկիր, աշխայւհ: 5. (գրկն.) Քառատող (բանաստեղծության): 6. (բրբ.) Ամոլ, ուժտուն, խարզնտուն, խնձորտուն, մկնտուն, փոշետուն, հոգետուն (գութանին լծված յուրաքանչյուր լուծը7: 7. Տես Տունտ-ուլակ:

տան 1. Дом, здание. 2. Дом, квартира. 3. Дом, семья. 4. Дом, хозяйство. 5. Культурно-просветительное, научное, бытовое и др. учреждение и его здание. Հանգստյան տուն дом отдыха. 6. (պատմ.) Дом, династия, род. 7. (պատմ.) Княжеский дом, имение. 8. (հնց.) Дом, дым, семья, хозяйство. 9. Куплет, строфа. ♢ Տուն անել (անասուններին) загонять, загнать. Տուն դառնալ 1) տե՛ս Տուն դնել 2) возвратиться. Տուն դնել обзавестись семьёй, хозяйством, домом. Տունդ շինվի՝ չքանդվի, տե՛ս Տնաշեն։ Տուն(ը) պահել содержать дом, семью. Տուն-տեղ, Տուն ու տեղ дом, имущество. Տուն ու տեղ դնել՝ դառնալ՝ լինել обзавестись семьёй, хозяйством, домом. Տունը քանդել причинить большой ущерб, горе. Տունը (ս, դ) քանդվեց стряслась беда, стряслось большее несчастье. Տունդ քանդվի будь ты проклят! Տան գլուխ глава дома, семьи. Տանը մնալ засидеться в девках (в девицах). Տնե տուն ընկնել, Տնից տուն ընկնել ходить по домам.