ջահի [գոյական]
1. Լուսավորման կախովի հարմարանք՝ մի քանի կամ բազմաթիվ մոմակալներով կամ լամպերի տեղերով: Բյուրեղապակյա ջահ:
2. Կոթի վրա ամրացրած նավթաթաթախ լաթ կամ դյուրավառ խոտերի խրձիկ՝ ձեռքին բռնելով լուսավորելու կամ որևէ բան վառելու՝ հրկիզելու՝ հրդեհ գցելու համար:
3. (փոխաբերական) Կանթեղ:
4. (աստղագիտություն) Արեգակի մակերևույթի շատ պայծառ անկանոն ձևի բիծ:
5. (փոխաբերական) Կրակ, լույս: Արևի ջահեր (Ավ. Իսահակյան):
6. (փոխաբերական) Երկնային լուսատու (առավելապես՝ արեգակ):
7. (փոխաբերական) Լույս՝ պայծառություն՝ երջանկություն բերող հանգամանք՝ գործ ևն: Քանի՜ ոսկի ջահ Է վաոել երկրի մուժում (Ե. Չարենց):
8. (փոխաբերական) Բուռն զգացում՝ հույզ: Վառի՛ր իմ հոգում ջահերդ հուրհրան (Ավ. Իսահակյան):
9. (փոխաբերական) Պայծառ ցոլք՝ շող: Աչքերի ջահերով լույս տվեց հոգուս:
10. (փոխաբերական) Գործածվում է որպես որևէ վեհ գաղափարի՝ գործի՝ գործունեության խորհրդանշան: Հավատո ջահը կվաոեմ Աղթամարում (Մուրացան):
11. (փոխաբերական) Ուղեցույց, ուղենիշ (որևէ գործունեության՝ ուսմունքի ևն): Լենինիզի անմար ջահով լուսավորված մեր ուղին անշեղ Է:

գ. 1. Լամպար, ճրագ, լապտեր, ղամբար, կերոն. պ1էկե Iմարխեյ. կպրաջահ, ճառ (բրբ.): 2. Տես Արեգակ:

ի 1. Люстра. 2. Факел. 3. (փխբ.) Свет. 4. (հնց.) Светильник. 5. (փխբ.) Светило, светоч. 6. (աստղդ.) Солнечное пятно.