պատառի, [գոյական]
1. Ամբողջից կտրած՝ պատռած՝ պոկած մաս՝ կտոր: Հացի պատառ: Թղթի՝ մագաղաթի պատառ:
2. Մեծ՝ վիթխարածավալ մարմնի առանձին փոքրիկ զանգված: Միգամածային պատառներ: Ամպի պատառ:
3. Հատված, մաս: Գրվածքի մի պատառը կարդացի (Ավ. Իսահակյան):
4. [ածական] Փոքրիկ, քիչ: Գետի աջ ափին գերմանացիների մի պատառ պլացդարմն Էր (Ս. Խանզադյան):

գ. Բրդուճ, կտոր, մաս, բեկոր, ապռան (հզվդ.), (բրբ.) բրդոն, բրդոնք, փրթոշ. բռուկ (Խցի), փերթ էլաթի), ծվեն ԼզգեԱտի ):

ի 1. Кусок. 2. Клок, обрывок. 3. Ломоть. 4. Отрывок. ♢ Մեծ պատառը ականջը թողնել стереть, растереть, истереть в порошок, разрывать, разорвать на мелкие кусочки. Իր բերանի պատառը ուրիշին տալ 1) делиться последним куском, 2) лишаться, лишиться последнего куска. Մի պատառ անգամ բերանը չդնել ни росинки, маковой росинки во рту не было, в рот не брал. Պատառ հացի կարոտ մնալ нуждаться в куске хлеба.