չաթան - բացատրություն
չաթանի, [գոյական] (գավառական)
Բարակ ճյուղերից կամ եղեգնի բարակ ցողուններից հյուսած երկար փռոց՝ վրան մրգեր չորացնելու, ինչպես
և՝ վրանի շուրջը պատելու համար:
Բարակ ճյուղերից կամ եղեգնի բարակ ցողուններից հյուսած երկար փռոց՝ վրան մրգեր չորացնելու, ինչպես
և՝ վրանի շուրջը պատելու համար:
չաթան - հոմանիշներ
գ. (բսբ.) Թոլթին: