նստատեղի, նստատեղեր, [գոյական]
1. Նստելու տեղ՝ հարմարանք:
2. Աթոռի այն մասը, որի վրա նստում են:
3. Մարմնի այն մասը, որի վրա նստում են, նստուկ:
4. Շալվարի այն մասը, որ ծածկում է նստուկը:
5. Նույնն է՝ Նստավայր:

գ. 1. (կզմխս.) Հետույք, նստուկ, սրբան, (հնց.) վայրարկու, աղտահանք, նստոց, նստոցք, նստելատեղ, նստելատեղի, նստոց տեղի, հետնաթո-ւշ. պզտակ էմանուկ-ներիյ, ոռ (գռՈկ.), քամակ (բրբ.), նվան (ծածկ.): 2. Տես Նստատուն, Աթոէշանքաո:

ի 1. Сиденье. 2. Ягодицы.