հանելուկի, [գոյական]
1. Այլաբանական կարճ նկարագրություն որևէ առարկայի կամ երևույթի, որ պետք է իմանալ՝ լուծել, առեղծված:
2. (փոխաբերական) Բարդ՝ կնճռոտ հարց՝ խնդիր:
3. Տվյալ պայմանների՝ անձի ևն համար անսպասելի արարք՝ վերաբերմունք ևն, անհասկանալի՝ չպատճառաբանված՝ տարակուսանք հարուցող արարք՝ վարմունք:
4. (փոխաբերական) Անհասկանալի երևույթ՝ մարդ ևն: Հոր համար տղան դարձել էր հանելուկ (Ե. Չարենց):

գ. (հզվդ.) Առակ, առեղծված, առակված, հանք, (բրբ.) գտնողչեք, գտելուկ, գտելչյա, հանանելիք, բունգլ, բունկլ, բունկն, պունկն, պնկլ, առարկ (ված):

կռահում, մեկնություն, գուշակում, պարզաբանում, լուծում

ի Загадка.