1)

կոնի, [գոյական]
1. (երկրաչափություն) Երկրաչափական մարմին, որ ստացվում Է ուղղանկյուն եռանկյան էջերի՝ ուղիղ անկյան դիմացի կողմերի մեկի շուրջը պտտելով:
2. (փոխաբերական) Սոճու՝ պիստակենու և մի քանի այլ ծառերի կոնաձև պտուղը:
3. (փոխաբերական) Կոնաձև շինվածք՝ հարմարանք (լուսանցքը փակելու, մեքենայի մասերի ևն):

2)

կոնի, [գոյական]
Կոնաձև վրան:

3)

Տե՛ս
Ճոն:

1) գ. (բսբ.) Կոնգոմ, պիստակ, ստրոբողոն խոճու):

2) գ. (երկրչ.) Բուրգ, կոնուս:

3) գ. Վրան, թաղեվրան:

4) տես Ճոն1 1 նշան.:

ի 1. (երկրչ.) Конус 2. (բսբ.) Шашка. ◊ Հատած կոն усечённый конус.