կնքահոր, կնքահայրեր, [գոյական]
1. (կրոնական) Այն անձնավորությունը, որ մկրտության ժամանակ ավազանից ընդունելով մկրտվածին, որպես հոգևոր հայր պատրաստվում Է այնուհետև հոգալ իր սանիկի կրոնական դաստիարակաթյան մասին, քավոր:
2. Պսակադրության արարողության ժամանակ այն անձավորությունը, որ խաչը բռնում Է փեսայի և հարսի գլխին և հարսանիքի ընթացքում նրանց ընկերակցում Է, խաչեղբայր:

գ. (եկեղ.) 1. Խաչեղբայր (պսակադրությանյ: 2. Քավոր, կնքավոր (հզվդ.), (բրբ.) կնքապապ, թել, պելի (մկրտության):

Հոր (կրոն.) Крёстный отец, крёстный, кум.