խաչի, [գոյական]
1. Քրիստոնեական կրոնի խորհրդանիշն ու պաշտամունքի առարկան՝ երկու իրար խաչաձևող ձողերի ձևով:
2. Աջ ձեռքի շարժումով պատկերվող այդպիսի առարկայի նշան՝ աղոթքի, կնքելու ևն ժամանակ:
3. Խաչանման առարկա՝ խաղալիք ևն: Տոնածառի խաչ:
4. Երկու խաչաձևող գծերով կազմված նշան, որ ցույց է տալիս հավելում՝ գումարում՝ դրական բևեռ ևն:
5. Խաչաձև կարվածքով ձևացրած նշան զգեստի վրա:
6. Խաչաձև պատվանշան:
7. (փոխաբերական) Քրիստոնեություն:
8. (փոխաբերական) Ծանր պարտականություն՝ վիճակ՝ հոգս:
9. (թղթախաղ) Խաղաթղթի խաչաձև նիշ և այդ նիշն ունեցող թուղթը:
10. (եկեղեցական) Եկեղեցական տոն, խաչվերաց:
11. Տե՛ս Խաչարձան:

գ. (կրոն.) 1. Սուրբ նշան, (հնց.) քառաթև, քառադիր, քրիստոսական կնիք: 2. Խաչափայտ, խաչանիշ, խաչաթև, կենդանաբույս (հնց.), կենաց փայտ: 3. Տես Չարչարանք: 4. Տես Քրիստոնեություն: 5. Տես Եկեղեցի: 6. (թղթխ.) Խաչիկ; 7. (փխբ.) Պարտականություն, բեռ, հոգս: 8. Պատվախաչ:

ի 1. Крест. 2. Крестовина. 3. Камень с резным изображением креста. 4. Церковный праздник святого креста. 5. (հնց.) Крест—орден, дававшийся за воинские подвиги. 6. (փխբ.) Христианская религия. 7. Тяжёлые испытания, крест. 8. (թղթխ.) Трефы. Խաշի աղջիկ дама треф. ◊ Խաչ բարձրանալ измучиться, исстрадаться. Խաչ գնալ идти в «святые места», паломничать. Խաչ դնել поставить крест на ком-л., чём-л. Խաչ տանել 1) перекреститься, 2) распять. Խաչ քաշել տե՛ս Խաչ դնել: Խաչը կրել нести свой крест. Խաչը վկա вот тебе крест. Խաչը տանել, Մեկի խաչով խաչվել 1) погибнуть от чьей-л. руки, по чьей-л. вине, 2) пропасть. Խաչի նշանակ 1) знак креста, 2) крест, тяжёлая доля. (էս) որ խաչից(ն) է какими судьбами? Մեկի խաչը բռնել быть шафером, (чьим). Խաչը կոթով կուլ տալ клясться всеми богами. Մի խաչով թաղվելու բան են одного поля ягоды.