[ածական, մակբայ]
1. Լռած, լռող, չխոսող, ձայն չհանող:
2. Որտեղ լռություն Է տիրում՝ ձայն չի լսվում:
3. (փոխաբերական) Խոսքով չարտահայտվող, առանց ասելու հասկացվող՝ իմացվող՝ կատարվող: Լուռ համաձայնություն: Նրանց միջև լուռ պայքար Էր տեղի ունենում:
4. (փոխաբերական) Անմռունչ, անտրտունջ: Նա լուռ կրում Էր ամուսնու հասցրած վիրավորանքները:
5. (փոխաբերական) Անզգալի, աննկատելի: Նշենին... ժպտում Էր լուռ արբունքի դողից (Վ. Դավթյան):

ա. մ. Անձայն, անխոս, անմռունչ, անաղմուկ, անշշուկ, անշշունջ, անբարբառ, լռակյաց, լռելյայն, լռիկ, լռին, սուսուփուս, մունջ, կախագլուխ, լուռ ու մունջ, լուռ ու մուռ, լռիկ-մնջիկ, սուսիկ-փուսիկ, (բրբ.) կրկոլփ, կուկափ, հաշ, մռունջ:

անլուռ, աղմուկ, խոսուն

1. ա. Молчаливый, безмолвный. 2. մ. Молча, молчаливо, безмолвно. ◊ Լուռ ու մունջ, տե՛ս Լուռումունջ։ Լուռ մնա՝ կաց молчи!