թաղիքի, [գոյական]
1. Բրդից կամ մազից լմելով պատրաստած խիտ և հաստ կտոր:
2. Մամլած բրդից պատրաստվող հովվական անթև կապա:
3. Մամլած բրդից պատրաստված տապճակ:
4. (բուսաբանություն) Բույսի վրա թաղիքաձև խավ:

գ. Կաճ, (հնց.) կառն, թաղ, թաղկին, կեչ (հզվդ.), կիզ (բրբ.)

ի 1. Войлок. 2. Кошма. ◊ Թաղիք գցել валить войлок. Թաղիք դառնալ сваляться, сбиться.