բացատի, [գոյական]
1. Բաց՝ ազատ տեղ, դատարկ տեղ:
2. Երկու բաների միջև եղած բաց ազատ տեղը, արանք:
3. Անտառի մեջ ծառերից ազատ տարածություն:
4. (փոխաբերական) Հեռավորություն՝ տարածություն՝ որպես անջատող հանգամանք:
5. Բաց տեղ քաղաքի շրջակայքում:

գ. Բացուտ, բացաստան, բացավայր, բացք (հնց.):

ի 1. Поляна, полянка, лужайка, лужок, прогалина (разг.). 2. (տպգր) Пробел, промежуток между буквами, знаками, словами, строками.