աչի, [գոյական]
1. Տե՛ս Աչք:
2. (բանաստեղծական, ժողովրդական)
Գործածվում Է սովորաբար հոգնակի ձևով՝ աչքեր, քնքշական-փաղաքշական երանգով:
Այն, որ աչեր՜ը աչքեր են դառնում, խոսքերը սիրո կանչեր են դառնում (Գ. Էմին):

ի (առավելապես հոգնակի՝ աչեր) Око (очи).